Dopasowanie psychologa do danej osoby jest niezwykle ważne. Szczególnie jeśli
tą osobą jest dziecko. Dziecko to istota, która dopiero poznaje nie tylko otaczającą
je rzeczywistość, ale także siebie samego. Poprzez kontakt z otoczeniem, dziecko
kształtuje swoje zachowania, postawy i doświadczenia. Dlatego wybór tej osoby -
psychologa powinien być bardzo dobrze przemyślany.
Odpowiedni psycholog powinien mieć przede wszystkim odpowiednie
wykształcenie czyli ukończone studia magisterskie, dzięki którym uzyskał tytuł
magistra. Istotne są również dodatkowe kwalifikacje psychologa czyli kusy i
szkolenia w których uczestniczył a także studia podyplomowe. Niebywale istotne
jest doświadczenie psychologa, jego dotychczasowa praca, w czym się
specjalizuje, czy będzie mógł poprawnie i dogłębniej zdiagnozować nasze dziecko i
czy w efekcie uzyska ono wsparcie w postaci terapii psychologicznej. Oczywiście
oprócz kierunkowego i specjalistycznego wykształcenia bardzo ważna jest
osobowość psychologa.
Pierwsze wrażenie jakie zrobi na nas terapeuta - psycholog na spotkaniu w poradni
psychologicznej czy gabinecie ma kolosalne znaczenia. Trwa ono od kilku do
kilkunastu sekund i ciężko jest je zmienić. Wtedy już zdecydujemy czy osoba
psychologa wzbudza w nas zaufanie i czy nasza współpraca terapeutyczna będzie
udana, czy „oddamy” nasz dziecko w ręce tego specjalisty, ciężko bowiem o dobry
proces terapeutyczny bez zaufania… Dlatego tak ważna jest osobowość terapeuty,
podejście zarówno do dziecka i rodzica, jego zaanagażowanie, empatia,
wyrozumiałość, przyjazna atmosfera którą tworzy psycholog jest niezwykle istotna,
żeby nasze dziecko dobrze się czuło a co za tym idzie bezpiecznie w gabinecie
psychologicznym. Otoczenie diagnostyczno -terapeutyczne ma ogromne
znaczenie, ponieważ im przyjemniejsza warunki pracy w poradni psychologicznej
tym większe poczucie bezpieczeństwa, a zarazem swobodna współpraca pomiędzy
dzieckiem a terapeutą / psychologiem i tym samym szybsze efekty pracy
terapeutycznej. Warto także pamiętać, że psycholog nie jest czarodziejem, nie
zaczaruje naszego dziecka wedle naszych życzeń lub instrukcji obsługi pasujących
do wszystkich, np. „Jak namówić moje dziecko, żeby lepiej się uczyło?”, „Co zrobić,
żeby moje dziecko było grzeczne ?”, „W jaki sposób zmusić moje dziecko, żeby
posprzątało pokój?”. Psycholog nie dysponuje uniwersalnym rozwiązaniem
problemów ale może wspólnie z dzieckiem i rodzicami zastanowić się dlatego tego
typu problemu się pojawiają, co dziecko chce zakomunikować nam poprzez swoje
zachowanie, czego wyrazem są te trudne zachowana, co takiego przeżywa, że
chce w taki sposób „trudny” zakomunikować rodzicom i światu. Zazwyczaj jest to
wstęp do pracy z rodziną jako jednostką a nie tylko z samym dzieckiem. Dlatego na
koniec chciałam jeszcze raz podkreślić jak bardzo ważne jest zaufanie do
psychologa/ terapeuty.
Commentaires